Welkom! Programmamaker, schrijver en documentair journalist Michiel Driebergen (32) werkt voor Radio 1 en landelijke dag- en weekbladen. Enkele maanden per jaar woont hij in Lemberg / Lviv / Lwów / Lvov (west-Oekraïne), als chroniqeur van de terugkeer van Midden-Europa. Afgelopen jaar verscheen het boek "De Joden van Lemberg". Werkt momenteel aan een boek over de toekomst van Lviv. Luister, huur me in voor een opdracht, of als stadsgids: mdriebergen AT hotmail.com 0038 098 316 3233 of @3bergen

vrijdag 15 oktober 2010

Afscheid

"Dag". Dat is nu eenmaal wat je zegt tegen iemand die afscheid neemt. Op zich betekende dit afscheid niet zoveel voor mij: ik zal hem volgende week toch weer spreken. Ach, we hadden nog van alles kunnen zeggen, maar het hoefde niet per sé. Voor hem was ik slechts één van de velen die afscheid nam. Voor hem en heel veel anderen was het een definitiever afscheid. Niet alleen een afscheid van een persoon, maar ook van samenwerking, bouwen, plezier, ruzies, illusies en al het andere waarmee je een vriendschap nou eenmaal vormgeeft... Soms zie je bij afscheid plotseling tijd en generaties aan je ogen voorbijtrekken. En de moeite die het geeft - het leven zelf, bedoel ik.

4 opmerkingen:

  1. Irma de Vries-Klein15 oktober 2010 om 22:58

    Wat een droevig verhaaltje zeg! maar je hebt gelijk: we passeren elkaar, lopen een eindje mee op en geven elkaar een hand. dag!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ook van mij een hartelijke groet en veel zegen op je werk.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. wat schrijf je dat mooi op
    H.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. afscheid van wie ?
    vr.gr., J. Landman

    BeantwoordenVerwijderen

Waarom Lviv?

Mijn foto
Lviv - Lvov - Lwów - Lemberg - Leopolis, Galicië, Ukraine
Lviv is het centrum van alles. Wie het aandurft in de spiegel van Lviv te kijken, zal misschien Europa kennen. De inwoners van Lviv zijn Europese burgers onder een Moskou-gezinde regering. Zij zijn katholiek en pausgezind, maar leven naar de oosterse riten. Hier wonen voormalige Sovjetburgers in de teloorgang van Weense architectuur. Hier zijn de bouwlieden van de rijkdom - Polen en Galicische joden - van de aardbodem weggevaagd. Maar de gebouwen staan er nog, op de grove kartelrand van het westerse Europa – in het grensland bij uitstek: Oekraïne. Het zijn Europeanen die hier wonen. In de angstvallige hoop dat hun Lviv - na het EK Voetbal 2012 - opnieuw de poort naar het Oosten zal worden. In Lviv kijk ik in de spiegel. Zal ik verhalen over wat ik zie. Op deze blog, met filmpjes, in kranten, weekbladen en op de radio. Over de dramatische geschiedenis, het moeizame heden, maar ook over grote verwachtingen. Over de omgang met erfgoed, de nabije grens met Europa, het harde bestaan en... wat we eigenlijk met hen te maken hebben, met die Oekraïners. Of zij met ons. Hoe dan ook, met het oog op Lviv/Lemberg richt ik de blik op Europa.. op onszelf.

Twitter

Volgers