Welkom! Programmamaker, schrijver en documentair journalist Michiel Driebergen (32) werkt voor Radio 1 en landelijke dag- en weekbladen. Enkele maanden per jaar woont hij in Lemberg / Lviv / Lwów / Lvov (west-Oekraïne), als chroniqeur van de terugkeer van Midden-Europa. Afgelopen jaar verscheen het boek "De Joden van Lemberg". Werkt momenteel aan een boek over de toekomst van Lviv. Luister, huur me in voor een opdracht, of als stadsgids: mdriebergen AT hotmail.com 0038 098 316 3233 of @3bergen

donderdag 22 augustus 2013

Aardbeien in Juni

De aardbeien in Juni. Dat wilde Henry zo graag nog één keer meemaken. Die mooie Poolse lente, als de mensen overal langs de wegen aardbeien verkopen. Henry hield zielsveel van Polen en schreef mooie stukken over dat land voor Biuletyn en op zijn website. Krakau was zijn lievelingsstad, zijn geliefde woonde in Warschau. Ik ontmoette Henry op Twitter, en dit voorjaar eenmaal 'in het echt'. Het werd een eindeloze middag, vol Poolse herinneringen en verhalen. Ik herinner me dat we afscheid namen, op station Harderwijk. Ik wenste hem sterkte en sloeg hem nog even op zijn schouder; de schouder van een grote, oersterke man. In de aardbeientijd vocht Henry zich door zijn laatste chemokuur.
Journalist Henry Jonker overleed woensdag 21 augustus. Hij werd 41 jaar.

Waarom Lviv?

Mijn foto
Lviv - Lvov - Lwów - Lemberg - Leopolis, Galicië, Ukraine
Lviv is het centrum van alles. Wie het aandurft in de spiegel van Lviv te kijken, zal misschien Europa kennen. De inwoners van Lviv zijn Europese burgers onder een Moskou-gezinde regering. Zij zijn katholiek en pausgezind, maar leven naar de oosterse riten. Hier wonen voormalige Sovjetburgers in de teloorgang van Weense architectuur. Hier zijn de bouwlieden van de rijkdom - Polen en Galicische joden - van de aardbodem weggevaagd. Maar de gebouwen staan er nog, op de grove kartelrand van het westerse Europa – in het grensland bij uitstek: Oekraïne. Het zijn Europeanen die hier wonen. In de angstvallige hoop dat hun Lviv - na het EK Voetbal 2012 - opnieuw de poort naar het Oosten zal worden. In Lviv kijk ik in de spiegel. Zal ik verhalen over wat ik zie. Op deze blog, met filmpjes, in kranten, weekbladen en op de radio. Over de dramatische geschiedenis, het moeizame heden, maar ook over grote verwachtingen. Over de omgang met erfgoed, de nabije grens met Europa, het harde bestaan en... wat we eigenlijk met hen te maken hebben, met die Oekraïners. Of zij met ons. Hoe dan ook, met het oog op Lviv/Lemberg richt ik de blik op Europa.. op onszelf.

Twitter

Volgers