Wil je iets van Polen begrijpen? Probeer eens De Draad en de Vliegende Naald. Schrijver Gerdien Verschoor woonde jarenlang in Warschau en moet in die periode ongelofelijk veel hebben rondgezworven door de stad. Een stad die nog steeds volstaat met herdenkingsplekken, kaarsjes, bloemen – een stad die nog steeds in wederopbouw is. Alles zit erin. De bloeitijd, de totale verwoesting, de beklemming van de Sovjettijd, antisemitisme, Solidarność, de chaos en de ‘nieuwe tijd’. Het verleden uitwissen is onmogelijk... Als je zo’n boek kunt schrijven, ben je erin geslaagd heel diep in de Poolse ziel door te dringen. Dat moet je willen, maar vooral durven... BOEK
dinsdag 20 september 2011
...en de Vliegende Naald
Wil je iets van Polen begrijpen? Probeer eens De Draad en de Vliegende Naald. Schrijver Gerdien Verschoor woonde jarenlang in Warschau en moet in die periode ongelofelijk veel hebben rondgezworven door de stad. Een stad die nog steeds volstaat met herdenkingsplekken, kaarsjes, bloemen – een stad die nog steeds in wederopbouw is. Alles zit erin. De bloeitijd, de totale verwoesting, de beklemming van de Sovjettijd, antisemitisme, Solidarność, de chaos en de ‘nieuwe tijd’. Het verleden uitwissen is onmogelijk... Als je zo’n boek kunt schrijven, ben je erin geslaagd heel diep in de Poolse ziel door te dringen. Dat moet je willen, maar vooral durven... BOEK
De Draad...
Pas toen begreep ik dat ik al die jaren een cruciale fout had gemaakt. Ik had je verkeerd gelezen: als een stevig ingebonden boek, beginnend bij de eerste pagina, van linksboven naar rechtsonder, bladzijde na bladzijde omslaand, met een leeslint markerend hoever ik al was. Waarom heb ik je nooit vastgepakt als een boekrol, met voorzichtige vingers, of misschien wel met witte handschoenen, alsof je een object was in een museum? Zo had ik je moeten openvouwen en pas dan had ik met lezen moeten beginnen: vanaf het eind, aandachtig terugkerend naar het verleden, mijn vingertoppen zwevend boven het weerbarstige papier.
Abonneren op:
Posts (Atom)
Waarom Lviv?
- Michiel Driebergen
- Lviv - Lvov - Lwów - Lemberg - Leopolis, Galicië, Ukraine
- Lviv is het centrum van alles. Wie het aandurft in de spiegel van Lviv te kijken, zal misschien Europa kennen. De inwoners van Lviv zijn Europese burgers onder een Moskou-gezinde regering. Zij zijn katholiek en pausgezind, maar leven naar de oosterse riten. Hier wonen voormalige Sovjetburgers in de teloorgang van Weense architectuur. Hier zijn de bouwlieden van de rijkdom - Polen en Galicische joden - van de aardbodem weggevaagd. Maar de gebouwen staan er nog, op de grove kartelrand van het westerse Europa – in het grensland bij uitstek: Oekraïne. Het zijn Europeanen die hier wonen. In de angstvallige hoop dat hun Lviv - na het EK Voetbal 2012 - opnieuw de poort naar het Oosten zal worden. In Lviv kijk ik in de spiegel. Zal ik verhalen over wat ik zie. Op deze blog, met filmpjes, in kranten, weekbladen en op de radio. Over de dramatische geschiedenis, het moeizame heden, maar ook over grote verwachtingen. Over de omgang met erfgoed, de nabije grens met Europa, het harde bestaan en... wat we eigenlijk met hen te maken hebben, met die Oekraïners. Of zij met ons. Hoe dan ook, met het oog op Lviv/Lemberg richt ik de blik op Europa.. op onszelf.