Welkom! Programmamaker, schrijver en documentair journalist Michiel Driebergen (32) werkt voor Radio 1 en landelijke dag- en weekbladen. Enkele maanden per jaar woont hij in Lemberg / Lviv / Lwów / Lvov (west-Oekraïne), als chroniqeur van de terugkeer van Midden-Europa. Afgelopen jaar verscheen het boek "De Joden van Lemberg". Werkt momenteel aan een boek over de toekomst van Lviv. Luister, huur me in voor een opdracht, of als stadsgids: mdriebergen AT hotmail.com 0038 098 316 3233 of @3bergen

woensdag 20 oktober 2010

Kindvriendelijk

Ik durf nauwelijks nog met mijn dochter over straat… Niet dat Oekraïne kindonvriendelijk is. Integendeel: overal zijn prachtige speeltuinen. Ik kan mijn kind altijd meenemen, zelfs naar zakelijke afspraken. Op de markt krijgt ze iets te snoepen. En ze hoeft maar even ontevreden te kijken en ze heeft een aai over haar bolletje te pakken – van een wildvreemde. Maar nu het kouder wordt, blijken Oekraïners ook nogal overbezorgd. Alle kinderen dragen ski-pakjes en mutsjes. En sinds vandaag hebben alle kinderen watjes in hun oren, tegen de verkoudheid. Ik vertik het. Het is plus 10 graden! Dus wapperen haar blonde haartjes in de wind… Vindt ze heerlijk. Maar wat een blikken krijg ik naar mijn hoofd geslingerd! Meewarig, bezorgd en zelfs boos: Wat doe je je kind aan?
Gepost door op

6 opmerkingen:

  1. Anoniem20 oktober 2010 om 23:05

    En zien wij daar een lopende Isa? JOEPIIEE!! Handig hè, als je ze een beetje neer kan zetten en ze met je meelopen.
    En die watjes zijn grote onzin. Verkoudheid is een virus, komt denk ik niet via je oor. Moeten die Lvivenezen wel consequent zijn en alle lichaamsopeningen dichtwatten!

    Groetjes, Hans en Jorien

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Michiel Driebergen21 oktober 2010 om 14:46

    Lviviany noem je ze ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Tilia26 oktober 2010 om 10:22

    Haha, wat een giller! Alleen daarom zou ik al kinderen willen; om een beetje te stoken! Niet echt om te pesten, maar het gaat gewoon als je hier doet wat je thuis gewend bent te doen. Ik heb vooral conflicten met de verkoopsters: ik wil geen plastic zakje voor elke peer die ik koop. 'Dat is toch vies' zie je ze denken. Alsof onze handen zo schoon zijn..

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Anoniem29 oktober 2010 om 14:41

    Hallo Michiel,
    Heel herkenbaar je verhalen. Na vier jaren in Beregovo gewoond te hebben krijg ik heimwee bij het lezen van jouw stukjes. Ja Michiel, je zult Oekraine straks nog gaan missen!
    Paka, Wilma uit Nijmegen

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Michiel Driebergen1 november 2010 om 21:30

    @Tilia, zo, jij durft!! Tegen de verkoopsters ingaan.....
    @Wilma: wat weerhoud je je ervan terug te komen? ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Anoniem1 november 2010 om 22:11

    Hoi Michiel,

    M.b.t. kindermishandeling (met onvoldoende kleding). We waren in juli 2009 met onze vier maanden oude baby in Jalta op vakantie. Passanten maakten opmerkingen dat het helemaal onverantwoord was, en als de kleine tegen etenstijd begon te huilen, kwam dat door het onverantwoorde gedrag van de ouders die de kleine mee op reis hadden genomen. (De mensen daar pruttelden er duchtig op los, omdat ze kennelijk dachten dat je hun als Westerse toerist niet verstaat.) Ondertussen kwam je ouders tegen die hun kinderen bedreigden met de gevangenis, achterlating e.d. als die zich niet wilden gedragen. Afkeurende opmerkingen bleven dan achterwege.
    Prima blog! Ik blijf lezen.
    Beste groet,
    Frans.

    (We hebben elkaar ontmoet in Lviv tijdens de 3e Oecumenische Sociale Week, begin oktober.)

    BeantwoordenVerwijderen

Abonneren op: Reacties posten (Atom)

Waarom Lviv?

Mijn foto
Lviv - Lvov - Lwów - Lemberg - Leopolis, Galicië, Ukraine
Lviv is het centrum van alles. Wie het aandurft in de spiegel van Lviv te kijken, zal misschien Europa kennen. De inwoners van Lviv zijn Europese burgers onder een Moskou-gezinde regering. Zij zijn katholiek en pausgezind, maar leven naar de oosterse riten. Hier wonen voormalige Sovjetburgers in de teloorgang van Weense architectuur. Hier zijn de bouwlieden van de rijkdom - Polen en Galicische joden - van de aardbodem weggevaagd. Maar de gebouwen staan er nog, op de grove kartelrand van het westerse Europa – in het grensland bij uitstek: Oekraïne. Het zijn Europeanen die hier wonen. In de angstvallige hoop dat hun Lviv - na het EK Voetbal 2012 - opnieuw de poort naar het Oosten zal worden. In Lviv kijk ik in de spiegel. Zal ik verhalen over wat ik zie. Op deze blog, met filmpjes, in kranten, weekbladen en op de radio. Over de dramatische geschiedenis, het moeizame heden, maar ook over grote verwachtingen. Over de omgang met erfgoed, de nabije grens met Europa, het harde bestaan en... wat we eigenlijk met hen te maken hebben, met die Oekraïners. Of zij met ons. Hoe dan ook, met het oog op Lviv/Lemberg richt ik de blik op Europa.. op onszelf.

Twitter

Volgers