Welkom! Programmamaker, schrijver en documentair journalist Michiel Driebergen (32) werkt voor Radio 1 en landelijke dag- en weekbladen. Enkele maanden per jaar woont hij in Lemberg / Lviv / Lwów / Lvov (west-Oekraïne), als chroniqeur van de terugkeer van Midden-Europa. Afgelopen jaar verscheen het boek "De Joden van Lemberg". Werkt momenteel aan een boek over de toekomst van Lviv. Luister, huur me in voor een opdracht, of als stadsgids: mdriebergen AT hotmail.com 0038 098 316 3233 of @3bergen

dinsdag 5 oktober 2010

Atmosfeer

In Beregovo ontmoette ik een jood: Peter. Toen ik zijn huis binnenkwam, werd ik een beetje duizelig. Wat bleek: de joodse architect had honderd jaar geleden bedacht dat slechts de muren van het huis van God (de synagoge) recht kunnen staan. Dus staan de muren in Peters huis allemaal een tikje scheef. Aan de plafonds pronken originele davidsterren. En aan de muur hangt de synagoge van Beregovo (waar nu het theater staat, zie de foto een paar dagen terug!). Peters vader overleefde vier jaar Auschwitz en keerde na afloop doodgemoedereerd terug naar Beregovo. “Vanwege de atmosfeer”. Ik ben van plan nog een keer naar Beregovo te gaan. Vanwege de atmosfeer – die bewaard bleef tot op de huidige dag.
Gepost door op

2 opmerkingen:

  1. Henk6 oktober 2010 om 22:04

    dus als ik het goed begrijp is de synagoge er nog, maar is er een theatergebouw OVERHEEN gebouwd??? (kun je het zien van binnen?)
    GROET! Henk L.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Anoniem7 oktober 2010 om 22:14

    zijn verhaal klopt wel; veel joden gingen pas begin jaren zeventig richting Palestina. Waar moest je anders heen, zo vlak na de oorlog?
    L. Asman

    BeantwoordenVerwijderen

Abonneren op: Reacties posten (Atom)

Waarom Lviv?

Mijn foto
Lviv - Lvov - Lwów - Lemberg - Leopolis, Galicië, Ukraine
Lviv is het centrum van alles. Wie het aandurft in de spiegel van Lviv te kijken, zal misschien Europa kennen. De inwoners van Lviv zijn Europese burgers onder een Moskou-gezinde regering. Zij zijn katholiek en pausgezind, maar leven naar de oosterse riten. Hier wonen voormalige Sovjetburgers in de teloorgang van Weense architectuur. Hier zijn de bouwlieden van de rijkdom - Polen en Galicische joden - van de aardbodem weggevaagd. Maar de gebouwen staan er nog, op de grove kartelrand van het westerse Europa – in het grensland bij uitstek: Oekraïne. Het zijn Europeanen die hier wonen. In de angstvallige hoop dat hun Lviv - na het EK Voetbal 2012 - opnieuw de poort naar het Oosten zal worden. In Lviv kijk ik in de spiegel. Zal ik verhalen over wat ik zie. Op deze blog, met filmpjes, in kranten, weekbladen en op de radio. Over de dramatische geschiedenis, het moeizame heden, maar ook over grote verwachtingen. Over de omgang met erfgoed, de nabije grens met Europa, het harde bestaan en... wat we eigenlijk met hen te maken hebben, met die Oekraïners. Of zij met ons. Hoe dan ook, met het oog op Lviv/Lemberg richt ik de blik op Europa.. op onszelf.

Twitter

Volgers