Over wat voor pijn gaat het dan? Ik durf de vraag bijna niet te stellen. Iedereen heeft te maken met ‘pijn’ in de familiegeschiedenis. Natalya is een kleine, haast schuchtere vrouw met een grote missie. Ze werkt aan een project dat Загоєння минулого heet: 'de geschiedenis genezen'. Dat gebeurt via story-telling. Veel deelnemers spreken voor het eerst met elkaar over hun ellendige geschiedenis, onder begeleiding van trainers en psychologen. Wie liet je broers en zussen wegvoeren? Hoe behandelde je steenrijke familie je toen je doodarm uit het concentratiekamp kwam? Doel van het project: opheldering, genezing en 'heling'... Als Natalya de taxi naar het station neemt, maak ik een kleine buiging. Foto: omslag 'de Fluisteraars'
maandag 11 oktober 2010
Pijn
Over wat voor pijn gaat het dan? Ik durf de vraag bijna niet te stellen. Iedereen heeft te maken met ‘pijn’ in de familiegeschiedenis. Natalya is een kleine, haast schuchtere vrouw met een grote missie. Ze werkt aan een project dat Загоєння минулого heet: 'de geschiedenis genezen'. Dat gebeurt via story-telling. Veel deelnemers spreken voor het eerst met elkaar over hun ellendige geschiedenis, onder begeleiding van trainers en psychologen. Wie liet je broers en zussen wegvoeren? Hoe behandelde je steenrijke familie je toen je doodarm uit het concentratiekamp kwam? Doel van het project: opheldering, genezing en 'heling'... Als Natalya de taxi naar het station neemt, maak ik een kleine buiging. Foto: omslag 'de Fluisteraars'
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Waarom Lviv?
- Michiel Driebergen
- Lviv - Lvov - Lwów - Lemberg - Leopolis, Galicië, Ukraine
- Lviv is het centrum van alles. Wie het aandurft in de spiegel van Lviv te kijken, zal misschien Europa kennen. De inwoners van Lviv zijn Europese burgers onder een Moskou-gezinde regering. Zij zijn katholiek en pausgezind, maar leven naar de oosterse riten. Hier wonen voormalige Sovjetburgers in de teloorgang van Weense architectuur. Hier zijn de bouwlieden van de rijkdom - Polen en Galicische joden - van de aardbodem weggevaagd. Maar de gebouwen staan er nog, op de grove kartelrand van het westerse Europa – in het grensland bij uitstek: Oekraïne. Het zijn Europeanen die hier wonen. In de angstvallige hoop dat hun Lviv - na het EK Voetbal 2012 - opnieuw de poort naar het Oosten zal worden. In Lviv kijk ik in de spiegel. Zal ik verhalen over wat ik zie. Op deze blog, met filmpjes, in kranten, weekbladen en op de radio. Over de dramatische geschiedenis, het moeizame heden, maar ook over grote verwachtingen. Over de omgang met erfgoed, de nabije grens met Europa, het harde bestaan en... wat we eigenlijk met hen te maken hebben, met die Oekraïners. Of zij met ons. Hoe dan ook, met het oog op Lviv/Lemberg richt ik de blik op Europa.. op onszelf.
wat een mooi project zeg
BeantwoordenVerwijderenHenk L.