Welkom! Programmamaker, schrijver en documentair journalist Michiel Driebergen (32) werkt voor Radio 1 en landelijke dag- en weekbladen. Enkele maanden per jaar woont hij in Lemberg / Lviv / Lwów / Lvov (west-Oekraïne), als chroniqeur van de terugkeer van Midden-Europa. Afgelopen jaar verscheen het boek "De Joden van Lemberg". Werkt momenteel aan een boek over de toekomst van Lviv. Luister, huur me in voor een opdracht, of als stadsgids: mdriebergen AT hotmail.com 0038 098 316 3233 of @3bergen
maandag 22 november 2010
Spuugzat
Uit een talkshow, vandaag: “Ik kan mijn eten niet betalen.” “Dan ga je toch zakendoen?” “Maar ik ben niet corrupt genoeg.” “Dan ga je toch in de politiek?” “Maar dat zijn bandieten.” “Dan ga je toch stelen?” “Dan stoppen ze me in de gevangenis.” “Maar dan steel je toch gewoon héél veel?” “Dat is een goed idee!” Oekraïners zeggen: politici = bìznismen = bandieten. Dus is de nieuwe belastingwet alleen goed voor de oligarchen. Zo werkt het, wat doe je eraan? Toch demonstreren tienduizenden kleine ondernemers vandaag op het Onafhankelijkheidsplein – exact zes jaar na de Oranje Revolutie. Als je écht vindt dat je machteloos bent, demonstreer je niet. Denk ik dan. Er zal niks veranderen, maar velen zijn het spuugzat.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Waarom Lviv?
- Michiel Driebergen
- Lviv - Lvov - Lwów - Lemberg - Leopolis, Galicië, Ukraine
- Lviv is het centrum van alles. Wie het aandurft in de spiegel van Lviv te kijken, zal misschien Europa kennen. De inwoners van Lviv zijn Europese burgers onder een Moskou-gezinde regering. Zij zijn katholiek en pausgezind, maar leven naar de oosterse riten. Hier wonen voormalige Sovjetburgers in de teloorgang van Weense architectuur. Hier zijn de bouwlieden van de rijkdom - Polen en Galicische joden - van de aardbodem weggevaagd. Maar de gebouwen staan er nog, op de grove kartelrand van het westerse Europa – in het grensland bij uitstek: Oekraïne. Het zijn Europeanen die hier wonen. In de angstvallige hoop dat hun Lviv - na het EK Voetbal 2012 - opnieuw de poort naar het Oosten zal worden. In Lviv kijk ik in de spiegel. Zal ik verhalen over wat ik zie. Op deze blog, met filmpjes, in kranten, weekbladen en op de radio. Over de dramatische geschiedenis, het moeizame heden, maar ook over grote verwachtingen. Over de omgang met erfgoed, de nabije grens met Europa, het harde bestaan en... wat we eigenlijk met hen te maken hebben, met die Oekraïners. Of zij met ons. Hoe dan ook, met het oog op Lviv/Lemberg richt ik de blik op Europa.. op onszelf.
Pas wanneer je echt machteloos bent ga je demonstreren denk ik. Niet als laatste redmiddel maar als enige wat je nog kunt doen. Denkt men dat het zin heeft daar?
BeantwoordenVerwijderenPremier Azarov -voorstander wet- zei dat de demonstraties bewijzen dat Oekraine een 'democratie' is. In principe heeft hij gelijk. Demonstreren is een fantastisch middel, als ze goed georganiseerd zijn zoals deze: gestoeld op acties van belangenorganisaties.
BeantwoordenVerwijderenIk schrijf momenteel een artikel over intellectuelen die somberen over de toekomst. Zij zeggen allemaal dat ze geen grote demonstraties verwachten, omdat de eerdere (gelijksoortige) demonstraties niet hielpen. Ze vrezen juist protesten, omdat die daarom niet tegen politici, maar tegen het 'hele systeem' gericht zullen zijn. Die protesten zijn in potentie gevaarlijk - kunnen gewelddadig worden, zeggen ze.
Daarom is dit een belangrijk moment: benieuwd hoe de demonstranten zich gedragen maar ook hoe politici hierop reageren.