Welkom! Programmamaker, schrijver en documentair journalist Michiel Driebergen (32) werkt voor Radio 1 en landelijke dag- en weekbladen. Enkele maanden per jaar woont hij in Lemberg / Lviv / Lwów / Lvov (west-Oekraïne), als chroniqeur van de terugkeer van Midden-Europa. Afgelopen jaar verscheen het boek "De Joden van Lemberg". Werkt momenteel aan een boek over de toekomst van Lviv. Luister, huur me in voor een opdracht, of als stadsgids: mdriebergen AT hotmail.com 0038 098 316 3233 of @3bergen

donderdag 25 november 2010

Chortkiv

Het busstation van Chortkiv. Ik probeer een foto. Omdat ik een gestold beeld nodig heb. Omdat ik hier altijd zou willen blijven. Om één van de wachtenden te zijn - onderdeel van het tafereel van gewoonte en onverschilligheid. De volgende sigaret aan te steken met de vorige. M’n handen te warmen aan een kartonnetje koffie. Toe te kijken hoe de rammelende busjes komen en gaan. Hoe de omroeper in zijn kantoortje vastgegroeid lijkt achter zijn eikenhouten bureau. Maar ik verraad mezelf. Omdat ik de enige ben die moet grinniken als ik plotseling luid het bekende hikkende / pruttelende geluid hoor: een SMS’sje interfereert met de microfoon van de omroeper. Het hele busstation hoort het - niemand kijkt ervan op.
Gepost door op

3 opmerkingen:

  1. Anoniem25 november 2010 om 23:01

    boeiend stukje vandaag :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Klaas 326 november 2010 om 12:32

    Doet me denken aan die keer dat ik op een station liep en dat er werd omgeroepen: "Attentie dames en heren, dit is een test. Herhaling: dit is een test."

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Klaas 328 november 2010 om 00:41

    Mijn reactie van gisteren was niet op dit stukje, maar op de 'test' die er toen stond. Maar merkwaardig genoeg sluit 'ie nu (inderdaad, Michiel!) toch ook nog inhoudelijk aan...

    BeantwoordenVerwijderen

Abonneren op: Reacties posten (Atom)

Waarom Lviv?

Mijn foto
Lviv - Lvov - Lwów - Lemberg - Leopolis, Galicië, Ukraine
Lviv is het centrum van alles. Wie het aandurft in de spiegel van Lviv te kijken, zal misschien Europa kennen. De inwoners van Lviv zijn Europese burgers onder een Moskou-gezinde regering. Zij zijn katholiek en pausgezind, maar leven naar de oosterse riten. Hier wonen voormalige Sovjetburgers in de teloorgang van Weense architectuur. Hier zijn de bouwlieden van de rijkdom - Polen en Galicische joden - van de aardbodem weggevaagd. Maar de gebouwen staan er nog, op de grove kartelrand van het westerse Europa – in het grensland bij uitstek: Oekraïne. Het zijn Europeanen die hier wonen. In de angstvallige hoop dat hun Lviv - na het EK Voetbal 2012 - opnieuw de poort naar het Oosten zal worden. In Lviv kijk ik in de spiegel. Zal ik verhalen over wat ik zie. Op deze blog, met filmpjes, in kranten, weekbladen en op de radio. Over de dramatische geschiedenis, het moeizame heden, maar ook over grote verwachtingen. Over de omgang met erfgoed, de nabije grens met Europa, het harde bestaan en... wat we eigenlijk met hen te maken hebben, met die Oekraïners. Of zij met ons. Hoe dan ook, met het oog op Lviv/Lemberg richt ik de blik op Europa.. op onszelf.

Twitter

Volgers