De pastor van de Armeense kerk en zijn vrouw Elena overleefden de oorlog in de Armeense enclave Karabach. Nu wonen zij in Lviv (Լվով), waar afgelopen eeuw alle Armeniërs zijn verbannen of uitgeroeid. En wat doen ze? Ze stellen zich open. Zelden zag ik mensen zó bewust van hun wortels, hun cultuur en hun religie – en tegelijkertijd zó open naar anderen. Iedereen mag lid worden van de Armeense kerk. Andere talen zijn welkom in de liturgie. "Een christen is niet bang om zijn identiteit te verliezen. En als je geen angst hebt, kun je de ander accepteren. Dan zal de ander ook jou accepteren." Sterk. En dat in Oekraïne, wanhopig op zoek naar identiteit. Maar ik zou deze mensen ook kunnen vragen voor een gastcollege in Nederland...
woensdag 3 november 2010
Identiteit
De pastor van de Armeense kerk en zijn vrouw Elena overleefden de oorlog in de Armeense enclave Karabach. Nu wonen zij in Lviv (Լվով), waar afgelopen eeuw alle Armeniërs zijn verbannen of uitgeroeid. En wat doen ze? Ze stellen zich open. Zelden zag ik mensen zó bewust van hun wortels, hun cultuur en hun religie – en tegelijkertijd zó open naar anderen. Iedereen mag lid worden van de Armeense kerk. Andere talen zijn welkom in de liturgie. "Een christen is niet bang om zijn identiteit te verliezen. En als je geen angst hebt, kun je de ander accepteren. Dan zal de ander ook jou accepteren." Sterk. En dat in Oekraïne, wanhopig op zoek naar identiteit. Maar ik zou deze mensen ook kunnen vragen voor een gastcollege in Nederland...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Waarom Lviv?
- Michiel Driebergen
- Lviv - Lvov - Lwów - Lemberg - Leopolis, Galicië, Ukraine
- Lviv is het centrum van alles. Wie het aandurft in de spiegel van Lviv te kijken, zal misschien Europa kennen. De inwoners van Lviv zijn Europese burgers onder een Moskou-gezinde regering. Zij zijn katholiek en pausgezind, maar leven naar de oosterse riten. Hier wonen voormalige Sovjetburgers in de teloorgang van Weense architectuur. Hier zijn de bouwlieden van de rijkdom - Polen en Galicische joden - van de aardbodem weggevaagd. Maar de gebouwen staan er nog, op de grove kartelrand van het westerse Europa – in het grensland bij uitstek: Oekraïne. Het zijn Europeanen die hier wonen. In de angstvallige hoop dat hun Lviv - na het EK Voetbal 2012 - opnieuw de poort naar het Oosten zal worden. In Lviv kijk ik in de spiegel. Zal ik verhalen over wat ik zie. Op deze blog, met filmpjes, in kranten, weekbladen en op de radio. Over de dramatische geschiedenis, het moeizame heden, maar ook over grote verwachtingen. Over de omgang met erfgoed, de nabije grens met Europa, het harde bestaan en... wat we eigenlijk met hen te maken hebben, met die Oekraïners. Of zij met ons. Hoe dan ook, met het oog op Lviv/Lemberg richt ik de blik op Europa.. op onszelf.
Doen!! Kunnen we zeker wat van leren!
BeantwoordenVerwijderenJeroen
Eens met Jeroen, en even timen dat ik er bij kan zijn natuurlijk. Helemaal eens, dat angst alle barrières op werpt waar we nu zo'n last van hebben in ons vrije westen.
BeantwoordenVerwijderenEn als je geen angst hebt, kun je de ander accepteren. Dan zal de ander ook jou accepteren."
BeantwoordenVerwijderenKlopt, maar nu, de angst is je ingeboren, eeuwen lang. lijfeigene, slaaf, kamaraad, penose.Het kamp is er nog. Je kent ze nu, michael, de angst ( gefluister, corruptie, bedrog, macht, leugen, prostitutie,..) als overlevings methode. Laurent
@Jeroen: wie weet! ;-)
BeantwoordenVerwijderen@Linda Rose: we zijn er vervuld van...
@Laurent: klopt, de Armeniers zijn hier wellicht aan ontsnapt, hoewel zij ook weinig reden tot vreugde hebben -gezien de geschiedenis