Welkom! Programmamaker, schrijver en documentair journalist Michiel Driebergen (32) werkt voor Radio 1 en landelijke dag- en weekbladen. Enkele maanden per jaar woont hij in Lemberg / Lviv / Lwów / Lvov (west-Oekraïne), als chroniqeur van de terugkeer van Midden-Europa. Afgelopen jaar verscheen het boek "De Joden van Lemberg". Werkt momenteel aan een boek over de toekomst van Lviv. Luister, huur me in voor een opdracht, of als stadsgids: mdriebergen AT hotmail.com 0038 098 316 3233 of @3bergen

woensdag 4 april 2012

"Da's zout."

Die rotgrens. De Oekraiense douanier liep doelgericht op mijn auto af. Hij vroeg me een zijvakje van de achterklep open te maken, dat ik nog nooit gezien had. Hij greep eronder en haalde een zakje wit poeder tevoorschijn. “Wat is dat?” vroeg hij met een mengeling van verbazing en triomf in zijn stem. Ik schrok me een hoedje en bleef dus kalm. “O, da’s zout”, zei ik. Dat stond namelijk ook echt op de verpakking. Zijn collega’s stroomden toe. Enge verhalen had ik al genoeg gehoord. Ik kreeg visioenen van wachten in eenzame kamertjes, een verzegelde auto, wanhopige telefoontjes... "Proeven?" stelde ik voor. Gelukkig kwam de expert. “Ja, da’s zout. Rij maar verder.” Opgelucht reden we Oekraïne in. Wat moest dat zout daar in vredesnaam? foto: Hans Bijzet (meer: lees "reacties")
Gepost door op
Labels: , , ,

3 opmerkingen:

  1. Egbert4 april 2012 om 21:56

    Ja, dat wil ik natuurlijk ook graag weten. Volgende aflevering?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Unknown7 april 2012 om 14:57

    Inderdaad! Wat moest dat zout daar in vredesnaam?!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Michiel Driebergen7 april 2012 om 15:08

    We weten het niet. Het zat in een vakje gestopt, onder een (zeer antieke) verbanddoos - die ik er nooit uit had gehaald. Een relict van de vorige auto-eigenaar, vermoedelijk...

    Op de verpakking staat de volgende tekst:

    "Benzoliet is zeezout, verrijkt met energie. Benzoliet neutraliseert op eenvoudige wijze aura-verkleinende omgevingsfaktoren zoals o.a. elektro-magnetische velden en telefoons. Klachten, zoals beelschermklachten, die uitsluitend ontstaan in de buurt van bepaalde omgevingsfaktoren, verdwijnen hierdoor direct. Benzoliet mag niet worden ingenomen. Mits droog bewaard, blijft Benzoliet in de originele verpakking voor onbeperkte duur werkzaam"

    Enfin, die werkzaamheid hebben we gemerkt... Opvallend was ook de doelgerichte actie van de douanier. Worden daar misschien vaker dingen verstopt? Ligt zo'n zakje vaker in auto's, en dan liefst in zo'n soort vakje - en waarom is in een auto aura-verkleinende zout nodig? Brengt dat geluk of weerhoudt dat de pech?

    Veel vragen, weinig antwoorden - maar wel een bijzonder verhaaltje :-)

    BeantwoordenVerwijderen

Abonneren op: Reacties posten (Atom)

Waarom Lviv?

Mijn foto
Lviv - Lvov - Lwów - Lemberg - Leopolis, Galicië, Ukraine
Lviv is het centrum van alles. Wie het aandurft in de spiegel van Lviv te kijken, zal misschien Europa kennen. De inwoners van Lviv zijn Europese burgers onder een Moskou-gezinde regering. Zij zijn katholiek en pausgezind, maar leven naar de oosterse riten. Hier wonen voormalige Sovjetburgers in de teloorgang van Weense architectuur. Hier zijn de bouwlieden van de rijkdom - Polen en Galicische joden - van de aardbodem weggevaagd. Maar de gebouwen staan er nog, op de grove kartelrand van het westerse Europa – in het grensland bij uitstek: Oekraïne. Het zijn Europeanen die hier wonen. In de angstvallige hoop dat hun Lviv - na het EK Voetbal 2012 - opnieuw de poort naar het Oosten zal worden. In Lviv kijk ik in de spiegel. Zal ik verhalen over wat ik zie. Op deze blog, met filmpjes, in kranten, weekbladen en op de radio. Over de dramatische geschiedenis, het moeizame heden, maar ook over grote verwachtingen. Over de omgang met erfgoed, de nabije grens met Europa, het harde bestaan en... wat we eigenlijk met hen te maken hebben, met die Oekraïners. Of zij met ons. Hoe dan ook, met het oog op Lviv/Lemberg richt ik de blik op Europa.. op onszelf.

Twitter

Volgers