Welkom! Programmamaker, schrijver en documentair journalist Michiel Driebergen (32) werkt voor Radio 1 en landelijke dag- en weekbladen. Enkele maanden per jaar woont hij in Lemberg / Lviv / Lwów / Lvov (west-Oekraïne), als chroniqeur van de terugkeer van Midden-Europa. Afgelopen jaar verscheen het boek "De Joden van Lemberg". Werkt momenteel aan een boek over de toekomst van Lviv. Luister, huur me in voor een opdracht, of als stadsgids: mdriebergen AT hotmail.com 0038 098 316 3233 of @3bergen

vrijdag 27 april 2012

Terreur?

Op terreur volgt terreur, zelfs in dit vredelievende land waar men het liefst de kop in het zand steekt. Was het allemaal maar eenvoudig, denk je dan. Dat je precies weet wie wie de mond snoert. Dat je weet wie de knokploeg stuurt die de mensenrechtenactivist in elkaar beukt. Dat je weet wie de journalist heeft laten verdwijnen. Dat er één President is die je de zondebok toe kunt schuiven. Dat er een Actiegroep is die de aanslagen opeist. Maar vaak weet niemand waar terreur vandaan komt – zeker in dit land met duizend belangen van oligarchen, politici en Grote Buitenlanden. Hoe dan ook, terreur gaat hand in hand met onderdrukking. De onderdrukking wordt gedoogd uit angst. En de terreur is vooral gericht op ons: de beeldvorming naar buiten toe. over de foto
Gepost door op
Labels: , , , ,

1 opmerking:

  1. Unknown28 april 2012 om 14:28

    Ja, dat heb je snel gezien. En helemaal goed. Nu mag je dit heeel vaak aan heeel veel mensen uitleggen.

    BeantwoordenVerwijderen

Abonneren op: Reacties posten (Atom)

Waarom Lviv?

Mijn foto
Lviv - Lvov - Lwów - Lemberg - Leopolis, Galicië, Ukraine
Lviv is het centrum van alles. Wie het aandurft in de spiegel van Lviv te kijken, zal misschien Europa kennen. De inwoners van Lviv zijn Europese burgers onder een Moskou-gezinde regering. Zij zijn katholiek en pausgezind, maar leven naar de oosterse riten. Hier wonen voormalige Sovjetburgers in de teloorgang van Weense architectuur. Hier zijn de bouwlieden van de rijkdom - Polen en Galicische joden - van de aardbodem weggevaagd. Maar de gebouwen staan er nog, op de grove kartelrand van het westerse Europa – in het grensland bij uitstek: Oekraïne. Het zijn Europeanen die hier wonen. In de angstvallige hoop dat hun Lviv - na het EK Voetbal 2012 - opnieuw de poort naar het Oosten zal worden. In Lviv kijk ik in de spiegel. Zal ik verhalen over wat ik zie. Op deze blog, met filmpjes, in kranten, weekbladen en op de radio. Over de dramatische geschiedenis, het moeizame heden, maar ook over grote verwachtingen. Over de omgang met erfgoed, de nabije grens met Europa, het harde bestaan en... wat we eigenlijk met hen te maken hebben, met die Oekraïners. Of zij met ons. Hoe dan ook, met het oog op Lviv/Lemberg richt ik de blik op Europa.. op onszelf.

Twitter

Volgers