Drie dagen was ik in Lemberg, Lwów, Lviv. De stad van Zbigniew Herbert: “In mijn stad die op elke wereldkaart ontbreekt is zulk brood dat het het hele leven voeden kan.” De stad van Gunter Eich: “Lviv, mijn stad in het grensland, is zo'n gevleugelde steen, licht en reusachtig en in die gevleugelde steen slaan de bliksems, ik sluit mijn ogen om hem weer te zien.” De stad van Bohdan-Ihor Antonic: "Middernacht zwart als kolen, een schaduw loopt over het Jorisplein, strepen krullen als hoepels op de glanzend grijze muren.” De stad van Michiel: “Lviv is een slenterstad. Je voelt de warmte van het plaveisel onder je voeten, je hoort het geklikklak van paardenhoeven echoën over de Boulevard van de Vrijheid.” De Joden van Lemberg, nu al een klassieker. (tekst: Colet van der Ven, Lviv 4 juni 2012)
maandag 4 juni 2012
Aldus...
Drie dagen was ik in Lemberg, Lwów, Lviv. De stad van Zbigniew Herbert: “In mijn stad die op elke wereldkaart ontbreekt is zulk brood dat het het hele leven voeden kan.” De stad van Gunter Eich: “Lviv, mijn stad in het grensland, is zo'n gevleugelde steen, licht en reusachtig en in die gevleugelde steen slaan de bliksems, ik sluit mijn ogen om hem weer te zien.” De stad van Bohdan-Ihor Antonic: "Middernacht zwart als kolen, een schaduw loopt over het Jorisplein, strepen krullen als hoepels op de glanzend grijze muren.” De stad van Michiel: “Lviv is een slenterstad. Je voelt de warmte van het plaveisel onder je voeten, je hoort het geklikklak van paardenhoeven echoën over de Boulevard van de Vrijheid.” De Joden van Lemberg, nu al een klassieker. (tekst: Colet van der Ven, Lviv 4 juni 2012)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Waarom Lviv?
- Michiel Driebergen
- Lviv - Lvov - Lwów - Lemberg - Leopolis, Galicië, Ukraine
- Lviv is het centrum van alles. Wie het aandurft in de spiegel van Lviv te kijken, zal misschien Europa kennen. De inwoners van Lviv zijn Europese burgers onder een Moskou-gezinde regering. Zij zijn katholiek en pausgezind, maar leven naar de oosterse riten. Hier wonen voormalige Sovjetburgers in de teloorgang van Weense architectuur. Hier zijn de bouwlieden van de rijkdom - Polen en Galicische joden - van de aardbodem weggevaagd. Maar de gebouwen staan er nog, op de grove kartelrand van het westerse Europa – in het grensland bij uitstek: Oekraïne. Het zijn Europeanen die hier wonen. In de angstvallige hoop dat hun Lviv - na het EK Voetbal 2012 - opnieuw de poort naar het Oosten zal worden. In Lviv kijk ik in de spiegel. Zal ik verhalen over wat ik zie. Op deze blog, met filmpjes, in kranten, weekbladen en op de radio. Over de dramatische geschiedenis, het moeizame heden, maar ook over grote verwachtingen. Over de omgang met erfgoed, de nabije grens met Europa, het harde bestaan en... wat we eigenlijk met hen te maken hebben, met die Oekraïners. Of zij met ons. Hoe dan ook, met het oog op Lviv/Lemberg richt ik de blik op Europa.. op onszelf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten