Welkom! Programmamaker, schrijver en documentair journalist Michiel Driebergen (32) werkt voor Radio 1 en landelijke dag- en weekbladen. Enkele maanden per jaar woont hij in Lemberg / Lviv / Lwów / Lvov (west-Oekraïne), als chroniqeur van de terugkeer van Midden-Europa. Afgelopen jaar verscheen het boek "De Joden van Lemberg". Werkt momenteel aan een boek over de toekomst van Lviv. Luister, huur me in voor een opdracht, of als stadsgids: mdriebergen AT hotmail.com 0038 098 316 3233 of @3bergen

zaterdag 24 maart 2012

Saluut aan een prille liefde

Hans was jong en eigenwijs. Hij weigerde te tekenen voor de overgave in mei 1940. En dus werd hij als krijgsgevangene vastgehouden door de Duitsers, in een kamp hier verderop. Maar Hans ontsnapte. En liep stomtoevallig een schone Oekraïense tegen het lijf. Ze heette Olga en was ook op drift. Liefde op het eerste gezicht! Al snel besloten ze te trouwen, ergens diep in de bossen rond Lemberg. Maar enkele maanden na het huwelijk werd een toevallige verwonding Hans noodlottig. Op 17 september 1944 overleed hij, 27 jaar oud. Hij verdiende een rustplaats op Lychakivsky, tussen de Poolse praalgraven. Decennialang onderhield weduwe Olga liefdevol zijn graf. Nu ook zij overleden is, komt er elk jaar een groep Hollanders. Samen brachten we een saluut. Aan Hans, aan Olga. Maar vooral aan hun prille liefde. meer info
Gepost door op
Labels: , , , , , , ,

2 opmerkingen:

  1. Muumi31 maart 2012 om 11:51

    Na zijn vlucht uit Stamlag-371 in Stanislau, kwam Hans met zijn jeugdvriend en opleidingsgenoot Ary in de bossen rond Lemberg terecht. Toen Hans Olga ontmoette, besloot Ary verder te trekken. Hij trok door de linies naar de Russen, die ook aan de geallieerde zijde meevochten. De Russen maakten geen onderscheid tussen Nederlanders die door de Duitsers gevangen waren en die met de Duitsers heulden. Ary kwam in 1948 om in Sovjetkrijgsgevangenschap in een hospitaal in Odessa.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Michiel Driebergen31 maart 2012 om 15:42

    Het verhaal van Ary/Arie is dus eerder een verhaal van ongeluk dan van geluk. Er blijven nog veel vragen over: voelde Arie zich in de steek gelaten door vriend Hans? Zou hij ooit hebben geweten dat Hans al eerder overleden is? Tragisch dat hij zoveel jaar na de Bevrijding nog in gevangenschap stierf.
    Veel dank voor je reactie!
    Michiel Driebergen

    BeantwoordenVerwijderen

Abonneren op: Reacties posten (Atom)

Waarom Lviv?

Mijn foto
Lviv - Lvov - Lwów - Lemberg - Leopolis, Galicië, Ukraine
Lviv is het centrum van alles. Wie het aandurft in de spiegel van Lviv te kijken, zal misschien Europa kennen. De inwoners van Lviv zijn Europese burgers onder een Moskou-gezinde regering. Zij zijn katholiek en pausgezind, maar leven naar de oosterse riten. Hier wonen voormalige Sovjetburgers in de teloorgang van Weense architectuur. Hier zijn de bouwlieden van de rijkdom - Polen en Galicische joden - van de aardbodem weggevaagd. Maar de gebouwen staan er nog, op de grove kartelrand van het westerse Europa – in het grensland bij uitstek: Oekraïne. Het zijn Europeanen die hier wonen. In de angstvallige hoop dat hun Lviv - na het EK Voetbal 2012 - opnieuw de poort naar het Oosten zal worden. In Lviv kijk ik in de spiegel. Zal ik verhalen over wat ik zie. Op deze blog, met filmpjes, in kranten, weekbladen en op de radio. Over de dramatische geschiedenis, het moeizame heden, maar ook over grote verwachtingen. Over de omgang met erfgoed, de nabije grens met Europa, het harde bestaan en... wat we eigenlijk met hen te maken hebben, met die Oekraïners. Of zij met ons. Hoe dan ook, met het oog op Lviv/Lemberg richt ik de blik op Europa.. op onszelf.

Twitter

Volgers