Welkom! Programmamaker, schrijver en documentair journalist Michiel Driebergen (32) werkt voor Radio 1 en landelijke dag- en weekbladen. Enkele maanden per jaar woont hij in Lemberg / Lviv / Lwów / Lvov (west-Oekraïne), als chroniqeur van de terugkeer van Midden-Europa. Afgelopen jaar verscheen het boek "De Joden van Lemberg". Werkt momenteel aan een boek over de toekomst van Lviv. Luister, huur me in voor een opdracht, of als stadsgids: mdriebergen AT hotmail.com 0038 098 316 3233 of @3bergen
maandag 5 maart 2012
Krokussen in de Kaukasus
De Kaukasus Straat ligt in een typische Oekraïense stadswijk: rommelig en divers. Er zijn reusachtige villa´s (die nooit afgebouwd zijn) met grote tuinen. Maar ook armetierige depri-flatjes, waar het wasgoed stijf in de vrieskou hangt. Tussen de woonhuizen het gebruikelijke Sovjetbeton; gescheurd asfalt, een fabriekspijp, roest en stof. Maar ook een speeltuintje waar kleine jongens spelen. In het winkelcentrum is alles te koop. Op de stoep scharrelen boerenvrouwtjes met verse melk en boter hun kostje bij elkaar. Uitgeharde sneeuwhopen getuigen nog van de strenge winter. Die de buren overleefd hebben. En wij komen onze kopjes boven de grond steken – als krokussen uit de winterslaap.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Waarom Lviv?
- Michiel Driebergen
- Lviv - Lvov - Lwów - Lemberg - Leopolis, Galicië, Ukraine
- Lviv is het centrum van alles. Wie het aandurft in de spiegel van Lviv te kijken, zal misschien Europa kennen. De inwoners van Lviv zijn Europese burgers onder een Moskou-gezinde regering. Zij zijn katholiek en pausgezind, maar leven naar de oosterse riten. Hier wonen voormalige Sovjetburgers in de teloorgang van Weense architectuur. Hier zijn de bouwlieden van de rijkdom - Polen en Galicische joden - van de aardbodem weggevaagd. Maar de gebouwen staan er nog, op de grove kartelrand van het westerse Europa – in het grensland bij uitstek: Oekraïne. Het zijn Europeanen die hier wonen. In de angstvallige hoop dat hun Lviv - na het EK Voetbal 2012 - opnieuw de poort naar het Oosten zal worden. In Lviv kijk ik in de spiegel. Zal ik verhalen over wat ik zie. Op deze blog, met filmpjes, in kranten, weekbladen en op de radio. Over de dramatische geschiedenis, het moeizame heden, maar ook over grote verwachtingen. Over de omgang met erfgoed, de nabije grens met Europa, het harde bestaan en... wat we eigenlijk met hen te maken hebben, met die Oekraïners. Of zij met ons. Hoe dan ook, met het oog op Lviv/Lemberg richt ik de blik op Europa.. op onszelf.
Blogarchief
-
▼
2012
(113)
-
▼
maart
(24)
- Stepan Bandera (1)
- Rand of centrum?
- Lwów en de Polen (4)
- Lwów en de Polen (3)
- Schilderen is het
- Was will das Weib? (3)
- Opgetild uit het stof
- Saluut aan een prille liefde
- Lwów en de Polen (2)
- Lwów en de Polen (1)
- Straatnamen
- Bijna vrij !
- Oude Zielen
- Rokjesdag?
- De Joden van Lemberg (2)
- Al wachtend
- Negen keer
- Ontwikkelingsland
- De Joden van Lemberg (1)
- Jouw lach
- Was will das Weib? (2)
- Lviv telt af
- Krokussen in de Kaukasus
- Was will das Weib? (1)
-
▼
maart
(24)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten