Welkom! Programmamaker, schrijver en documentair journalist Michiel Driebergen (32) werkt voor Radio 1 en landelijke dag- en weekbladen. Enkele maanden per jaar woont hij in Lemberg / Lviv / Lwów / Lvov (west-Oekraïne), als chroniqeur van de terugkeer van Midden-Europa. Afgelopen jaar verscheen het boek "De Joden van Lemberg". Werkt momenteel aan een boek over de toekomst van Lviv. Luister, huur me in voor een opdracht, of als stadsgids: mdriebergen AT hotmail.com 0038 098 316 3233 of @3bergen

zondag 6 mei 2012

Doodeng

De politie-agent is de verpersoonlijking van het totaal gebrek aan recht in dit land. Het wordt steeds erger. Vandaag heb ik bij elkaar vijf kilometer gereden en ben drie keer aangehouden. Voor niks. De behandeling is soms ronduit onbeschoft, totdat ik zeg dat ik journalist ben. Vroeger bleef het bij een geintje en dan reed ik verder. Nu is het intimiderend en het kost tijd. Daardoor kwam ik vandaag te laat voor de doop van de dochter van mijn vriend. Wiens vrienden laatst door zes politieagenten beroofd en in het ziekenhuis geslagen werden. Momenteel wordt er een rechtzaak tegen hen gecreëerd… Dat Timosjenko gevangen zit is jammer voor haar, zeggen mijn vrienden. Zij heeft machtige relaties. Dat het iedereen kan overkomen en dat er geen haan naar kraait, is doodeng. (wordt vervolgd)
Gepost door op
Labels: , , , , ,

1 opmerking:

  1. Marion7 mei 2012 om 11:33

    Interessant, je schrijft blogs over de onbeschrijfelijk prachtige momenten in Oekraine en ook over de verrotte momenten. De langer je blijft, de meer verhalen, allemaal even reeel. Ik denk dat je genoeg van Oekraine bent gaan houden om aan het eind te zeggen: "Oekraine, ondanks alles!"

    BeantwoordenVerwijderen

Abonneren op: Reacties posten (Atom)

Waarom Lviv?

Mijn foto
Lviv - Lvov - Lwów - Lemberg - Leopolis, Galicië, Ukraine
Lviv is het centrum van alles. Wie het aandurft in de spiegel van Lviv te kijken, zal misschien Europa kennen. De inwoners van Lviv zijn Europese burgers onder een Moskou-gezinde regering. Zij zijn katholiek en pausgezind, maar leven naar de oosterse riten. Hier wonen voormalige Sovjetburgers in de teloorgang van Weense architectuur. Hier zijn de bouwlieden van de rijkdom - Polen en Galicische joden - van de aardbodem weggevaagd. Maar de gebouwen staan er nog, op de grove kartelrand van het westerse Europa – in het grensland bij uitstek: Oekraïne. Het zijn Europeanen die hier wonen. In de angstvallige hoop dat hun Lviv - na het EK Voetbal 2012 - opnieuw de poort naar het Oosten zal worden. In Lviv kijk ik in de spiegel. Zal ik verhalen over wat ik zie. Op deze blog, met filmpjes, in kranten, weekbladen en op de radio. Over de dramatische geschiedenis, het moeizame heden, maar ook over grote verwachtingen. Over de omgang met erfgoed, de nabije grens met Europa, het harde bestaan en... wat we eigenlijk met hen te maken hebben, met die Oekraïners. Of zij met ons. Hoe dan ook, met het oog op Lviv/Lemberg richt ik de blik op Europa.. op onszelf.

Twitter

Volgers