Welkom! Programmamaker, schrijver en documentair journalist Michiel Driebergen (32) werkt voor Radio 1 en landelijke dag- en weekbladen. Enkele maanden per jaar woont hij in Lemberg / Lviv / Lwów / Lvov (west-Oekraïne), als chroniqeur van de terugkeer van Midden-Europa. Afgelopen jaar verscheen het boek "De Joden van Lemberg". Werkt momenteel aan een boek over de toekomst van Lviv. Luister, huur me in voor een opdracht, of als stadsgids: mdriebergen AT hotmail.com 0038 098 316 3233 of @3bergen

zondag 27 mei 2012

De datsja (1)

De dorpen zijn gestrooid. Chyzhykiv, Kurovychi, Univ. De natuur heeft niets te maken met onze narigheid. Zboriv, Ozerna, Dovzhanka. De majestueuze heuvelkammen hebben nooit iets gemerkt van de veldslagen op hun rug. Druzhba, Krovynka, Plebanivka. De aarde ving het bloed op en opende geduldig haar schoot voor de graven. Mshanets’, Sukhostav, Kopychyntsi. De mens zoekt immers de mens op, ook al geeft dat problemen. Chortkiv, Nahiryanka, Tovste. De mens vindt de eenzaamheid toch liefst in een dorp... Ach, Terebovlya! Daar dronken we dezelfde smerige koffie in hetzelfde spiegelcafé als toen. En Ustechko! Daar ontdekte ik dat de Melkweg niet zozeer een brede streep was, maar een brede band vol ruige strepen. Als woest getekend, gegooid, gesmeten.
Gepost door op
Labels: ,

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)

Waarom Lviv?

Mijn foto
Lviv - Lvov - Lwów - Lemberg - Leopolis, Galicië, Ukraine
Lviv is het centrum van alles. Wie het aandurft in de spiegel van Lviv te kijken, zal misschien Europa kennen. De inwoners van Lviv zijn Europese burgers onder een Moskou-gezinde regering. Zij zijn katholiek en pausgezind, maar leven naar de oosterse riten. Hier wonen voormalige Sovjetburgers in de teloorgang van Weense architectuur. Hier zijn de bouwlieden van de rijkdom - Polen en Galicische joden - van de aardbodem weggevaagd. Maar de gebouwen staan er nog, op de grove kartelrand van het westerse Europa – in het grensland bij uitstek: Oekraïne. Het zijn Europeanen die hier wonen. In de angstvallige hoop dat hun Lviv - na het EK Voetbal 2012 - opnieuw de poort naar het Oosten zal worden. In Lviv kijk ik in de spiegel. Zal ik verhalen over wat ik zie. Op deze blog, met filmpjes, in kranten, weekbladen en op de radio. Over de dramatische geschiedenis, het moeizame heden, maar ook over grote verwachtingen. Over de omgang met erfgoed, de nabije grens met Europa, het harde bestaan en... wat we eigenlijk met hen te maken hebben, met die Oekraïners. Of zij met ons. Hoe dan ook, met het oog op Lviv/Lemberg richt ik de blik op Europa.. op onszelf.

Twitter

Volgers