Welkom! Programmamaker, schrijver en documentair journalist Michiel Driebergen (32) werkt voor Radio 1 en landelijke dag- en weekbladen. Enkele maanden per jaar woont hij in Lemberg / Lviv / Lwów / Lvov (west-Oekraïne), als chroniqeur van de terugkeer van Midden-Europa. Afgelopen jaar verscheen het boek "De Joden van Lemberg". Werkt momenteel aan een boek over de toekomst van Lviv. Luister, huur me in voor een opdracht, of als stadsgids: mdriebergen AT hotmail.com 0038 098 316 3233 of @3bergen

donderdag 2 december 2010

Tijdelijk

Via een comfortabele "Groene Zone" verliet ik het Grensland. Tijdelijk Europa in. In de 'gewone' rij voor de grens wachtten Oekraïners uren langer. Zij zijn van de andere kant van de Muur. Oekraïners van mijn generatie hebben minder keus, maar weten meer van het leven. Ze zijn gedwongen generalisten te zijn. Naast de kantoorbaan ook kunnen handelen en bouwen. En rekening te houden met de grilligheid van het lot. Zij zien in Europa een steenrijk continent in angst, crisis en met een gebrek aan bezieling. Ze beseffen dat de wereld hen binnenkort keihard nodig heeft. Omdat het rad van de tijd steeds sneller draait - daarbij ook de loden last van hun voorouders aan gruzelementen maalt. De Muur is armzalig, want zo tijdelijk.

1 opmerking:

  1. wat is dat precies voor Zone, die Groene? is dat alleen voor EU-burgers?

    BeantwoordenVerwijderen

Waarom Lviv?

Mijn foto
Lviv - Lvov - Lwów - Lemberg - Leopolis, Galicië, Ukraine
Lviv is het centrum van alles. Wie het aandurft in de spiegel van Lviv te kijken, zal misschien Europa kennen. De inwoners van Lviv zijn Europese burgers onder een Moskou-gezinde regering. Zij zijn katholiek en pausgezind, maar leven naar de oosterse riten. Hier wonen voormalige Sovjetburgers in de teloorgang van Weense architectuur. Hier zijn de bouwlieden van de rijkdom - Polen en Galicische joden - van de aardbodem weggevaagd. Maar de gebouwen staan er nog, op de grove kartelrand van het westerse Europa – in het grensland bij uitstek: Oekraïne. Het zijn Europeanen die hier wonen. In de angstvallige hoop dat hun Lviv - na het EK Voetbal 2012 - opnieuw de poort naar het Oosten zal worden. In Lviv kijk ik in de spiegel. Zal ik verhalen over wat ik zie. Op deze blog, met filmpjes, in kranten, weekbladen en op de radio. Over de dramatische geschiedenis, het moeizame heden, maar ook over grote verwachtingen. Over de omgang met erfgoed, de nabije grens met Europa, het harde bestaan en... wat we eigenlijk met hen te maken hebben, met die Oekraïners. Of zij met ons. Hoe dan ook, met het oog op Lviv/Lemberg richt ik de blik op Europa.. op onszelf.

Twitter

Volgers