Casa Luna

Duizend keer sprong het rode licht aan, en duizend keer wist ik dat de droom uitgekomen was. Die lange avonden. Terwijl de wereld zich klaarmaakte voor de sponde, ontbrandde bij ons het vuur. Toewijding. Samenzweren. Nooit was er slaap, nooit was er tweemaal dezelfde gast, vijftienhonderd wetenschappers, kunstenaars, sporters, politici en musici laafden zich aan onze haard. Interviewers zonder zieke ijdelheid en betweterij. Een marktaandeel waar we verlegen van werden. Wij deden het voor jou… Na de eindtune, als de stemmen stierven, het geluid verstilde, een lege snelweg, gedempt licht. Dan kneep ik in mijn armen, en dan wist ik dat radio het mooiste was, het mooiste, het allermooiste.