Welkom! Programmamaker, schrijver en documentair journalist Michiel Driebergen (32) werkt voor Radio 1 en landelijke dag- en weekbladen. Enkele maanden per jaar woont hij in Lemberg / Lviv / Lwów / Lvov (west-Oekraïne), als chroniqeur van de terugkeer van Midden-Europa. Afgelopen jaar verscheen het boek "De Joden van Lemberg". Werkt momenteel aan een boek over de toekomst van Lviv. Luister, huur me in voor een opdracht, of als stadsgids: mdriebergen AT hotmail.com 0038 098 316 3233 of @3bergen

dinsdag 31 mei 2011

Schengen (1)

Het Poolse consulaat in Lviv. Deze mensen wachten op ons. Tenminste, totdat wij ze toelaten. Zij willen werken in Europa. Ze staan hier met soms wel duizend man te wachten – vaak dagenlang, soms ook ’s nachts. Een intellectueel die ik afgelopen jaar interviewde beschreef hoe mensen tot voor kort op het consulaat hun professie moesten ‘bewijzen’. Schrijvers moesten hun boek meenemen, zangers moesten aantonen dat ze een professionele stem hebben, kinderen moesten dansen om te laten zien dat ze echt leden zijn van een dansgroep. Hij vond dat vernederend en mensonterend. Hoe is het nu? Ik ga morgen eens poolshoogte nemen in de rij.

3 opmerkingen:

  1. Ik heb geloof ik nog geen visum gehad zonder een vernederende en mensonterende procedure. Het feit dat iemand over jou gaat oordelen of je goed genoeg bent om een land binnen te komen, is per definitie vernederend en mensonterend.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. heb je daar voorbeelden van? straks om half 3 sta ik in de rij :)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Voorbeelden? Paspoort vol. Misschien niet schokkend genoeg voor jou, maar geloof me, na een paar visa begin je menselijke trekken te verliezen.

    BeantwoordenVerwijderen

Waarom Lviv?

Mijn foto
Lviv - Lvov - Lwów - Lemberg - Leopolis, Galicië, Ukraine
Lviv is het centrum van alles. Wie het aandurft in de spiegel van Lviv te kijken, zal misschien Europa kennen. De inwoners van Lviv zijn Europese burgers onder een Moskou-gezinde regering. Zij zijn katholiek en pausgezind, maar leven naar de oosterse riten. Hier wonen voormalige Sovjetburgers in de teloorgang van Weense architectuur. Hier zijn de bouwlieden van de rijkdom - Polen en Galicische joden - van de aardbodem weggevaagd. Maar de gebouwen staan er nog, op de grove kartelrand van het westerse Europa – in het grensland bij uitstek: Oekraïne. Het zijn Europeanen die hier wonen. In de angstvallige hoop dat hun Lviv - na het EK Voetbal 2012 - opnieuw de poort naar het Oosten zal worden. In Lviv kijk ik in de spiegel. Zal ik verhalen over wat ik zie. Op deze blog, met filmpjes, in kranten, weekbladen en op de radio. Over de dramatische geschiedenis, het moeizame heden, maar ook over grote verwachtingen. Over de omgang met erfgoed, de nabije grens met Europa, het harde bestaan en... wat we eigenlijk met hen te maken hebben, met die Oekraïners. Of zij met ons. Hoe dan ook, met het oog op Lviv/Lemberg richt ik de blik op Europa.. op onszelf.

Twitter

Volgers