Welkom! Programmamaker, schrijver en documentair journalist Michiel Driebergen (32) werkt voor Radio 1 en landelijke dag- en weekbladen. Enkele maanden per jaar woont hij in Lemberg / Lviv / Lwów / Lvov (west-Oekraïne), als chroniqeur van de terugkeer van Midden-Europa. Afgelopen jaar verscheen het boek "De Joden van Lemberg". Werkt momenteel aan een boek over de toekomst van Lviv. Luister, huur me in voor een opdracht, of als stadsgids: mdriebergen AT hotmail.com 0038 098 316 3233 of @3bergen

zaterdag 21 mei 2011

een Mens

In één klap werd de rijke joodse cultuur van Galicië weggevaagd. Van de 160.000 joden die aan het begin van de oorlog in Lviv woonden, bleven er 800 over. Daarvan zijn nog slechts een handjevol in leven. Sharona is één van hen - hier op de foto naast haar echtgenote Itzhak, een Poolse overlever. Ze is klinisch psycholoog in Jeruzalem, maar bovenal is ze Mens. Voor het eerst en voor het laatst wilde ze haar verhaal vertellen. Een collegezaal met Oekraïense studenten luisterde ademloos toe. Ze sprak over het verraad, de laatste schreeuw van haar grootmoeder bij de razzia, de Oekraïense buurman die haar redde… maar vooral hoe je Mens blijft in onmenselijke omstandigheden. morgen meer

1 opmerking:

  1. Fijn dat je weer schrijft. Nu over de lente en de zomer, over een beter Lemberg.
    Heb het er goed. groet Laurent

    BeantwoordenVerwijderen

Waarom Lviv?

Mijn foto
Lviv - Lvov - Lwów - Lemberg - Leopolis, Galicië, Ukraine
Lviv is het centrum van alles. Wie het aandurft in de spiegel van Lviv te kijken, zal misschien Europa kennen. De inwoners van Lviv zijn Europese burgers onder een Moskou-gezinde regering. Zij zijn katholiek en pausgezind, maar leven naar de oosterse riten. Hier wonen voormalige Sovjetburgers in de teloorgang van Weense architectuur. Hier zijn de bouwlieden van de rijkdom - Polen en Galicische joden - van de aardbodem weggevaagd. Maar de gebouwen staan er nog, op de grove kartelrand van het westerse Europa – in het grensland bij uitstek: Oekraïne. Het zijn Europeanen die hier wonen. In de angstvallige hoop dat hun Lviv - na het EK Voetbal 2012 - opnieuw de poort naar het Oosten zal worden. In Lviv kijk ik in de spiegel. Zal ik verhalen over wat ik zie. Op deze blog, met filmpjes, in kranten, weekbladen en op de radio. Over de dramatische geschiedenis, het moeizame heden, maar ook over grote verwachtingen. Over de omgang met erfgoed, de nabije grens met Europa, het harde bestaan en... wat we eigenlijk met hen te maken hebben, met die Oekraïners. Of zij met ons. Hoe dan ook, met het oog op Lviv/Lemberg richt ik de blik op Europa.. op onszelf.

Twitter

Volgers