Welkom! Programmamaker, schrijver en documentair journalist Michiel Driebergen (32) werkt voor Radio 1 en landelijke dag- en weekbladen. Enkele maanden per jaar woont hij in Lemberg / Lviv / Lwów / Lvov (west-Oekraïne), als chroniqeur van de terugkeer van Midden-Europa. Afgelopen jaar verscheen het boek "De Joden van Lemberg". Werkt momenteel aan een boek over de toekomst van Lviv. Luister, huur me in voor een opdracht, of als stadsgids: mdriebergen AT hotmail.com 0038 098 316 3233 of @3bergen

dinsdag 18 juni 2013

De Kolchoz

“Kijk, op deze foto was ik zestien jaar. Ik was een mooi en gezond meisje. We waren gelukkig in de Poolse tijd. We hadden een boerderij met veel dieren. Maar toen kwamen de Sovjets. Zij namen al onze paarden, koeien, kippen en werktuigen mee naar de Kolchoz, de collectieve boerderij. Mijn ouders huilden. We mochten maar één koe houden. Omdat we ‘rijke boeren’ waren, wilden ze onze hele familie naar Siberië sturen. Mama smeekte hen dat niet te doen. Ze liet haar handen zien: ‘We hebben altijd hard gewerkt met onze blote handen!’. Tot mijn pensioen werkte ik op de Kolchoz. Iedereen hield van me, omdat ik graag hard werkte. Het was een moeilijk leven. Nu wacht ik met mijn stok op de dood.” (Lydia, 90 jaar, juni 2013)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Waarom Lviv?

Mijn foto
Lviv - Lvov - Lwów - Lemberg - Leopolis, Galicië, Ukraine
Lviv is het centrum van alles. Wie het aandurft in de spiegel van Lviv te kijken, zal misschien Europa kennen. De inwoners van Lviv zijn Europese burgers onder een Moskou-gezinde regering. Zij zijn katholiek en pausgezind, maar leven naar de oosterse riten. Hier wonen voormalige Sovjetburgers in de teloorgang van Weense architectuur. Hier zijn de bouwlieden van de rijkdom - Polen en Galicische joden - van de aardbodem weggevaagd. Maar de gebouwen staan er nog, op de grove kartelrand van het westerse Europa – in het grensland bij uitstek: Oekraïne. Het zijn Europeanen die hier wonen. In de angstvallige hoop dat hun Lviv - na het EK Voetbal 2012 - opnieuw de poort naar het Oosten zal worden. In Lviv kijk ik in de spiegel. Zal ik verhalen over wat ik zie. Op deze blog, met filmpjes, in kranten, weekbladen en op de radio. Over de dramatische geschiedenis, het moeizame heden, maar ook over grote verwachtingen. Over de omgang met erfgoed, de nabije grens met Europa, het harde bestaan en... wat we eigenlijk met hen te maken hebben, met die Oekraïners. Of zij met ons. Hoe dan ook, met het oog op Lviv/Lemberg richt ik de blik op Europa.. op onszelf.

Twitter

Volgers