Welkom! Programmamaker, schrijver en documentair journalist Michiel Driebergen (32) werkt voor Radio 1 en landelijke dag- en weekbladen. Enkele maanden per jaar woont hij in Lemberg / Lviv / Lwów / Lvov (west-Oekraïne), als chroniqeur van de terugkeer van Midden-Europa. Afgelopen jaar verscheen het boek "De Joden van Lemberg". Werkt momenteel aan een boek over de toekomst van Lviv. Luister, huur me in voor een opdracht, of als stadsgids: mdriebergen AT hotmail.com 0038 098 316 3233 of @3bergen

donderdag 13 juni 2013

De droom van Lydia

"Dit is Petro. Mijn jongen. Soms droom ik nog over hem. Ik was zestien jaar, ik was mooi en gezond. We hadden een boerderij met koeien en paarden. Toen brak de oorlog uit. De Duitsers namen Petro mee. Hij moest werken in een fabriek. Vanuit Duitsland schreef hij me vijf brieven. Telkens drong hij er op aan dat ik komen zou. Dat ik ook zou zien hoe goed zij leefden. Maar ik durfde niet. Toen de Russen kwamen, werden ons alle dieren afgenomen. Bijna werden we naar Siberië afgevoerd. Tot mijn pensioen werkte ik op de kolchoz. Hard werken, met blote handen. Trouwen wilde ik niet. Petro heb ik nooit meer gezien. Behalve in mijn droom. Die gaat over hele mooie dingen. Over hoe het zou zijn als we samen zouden leven." (Lydia, 90 jaar, juni 2013)
Gepost door op
Labels: , ,

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)

Waarom Lviv?

Mijn foto
Lviv - Lvov - Lwów - Lemberg - Leopolis, Galicië, Ukraine
Lviv is het centrum van alles. Wie het aandurft in de spiegel van Lviv te kijken, zal misschien Europa kennen. De inwoners van Lviv zijn Europese burgers onder een Moskou-gezinde regering. Zij zijn katholiek en pausgezind, maar leven naar de oosterse riten. Hier wonen voormalige Sovjetburgers in de teloorgang van Weense architectuur. Hier zijn de bouwlieden van de rijkdom - Polen en Galicische joden - van de aardbodem weggevaagd. Maar de gebouwen staan er nog, op de grove kartelrand van het westerse Europa – in het grensland bij uitstek: Oekraïne. Het zijn Europeanen die hier wonen. In de angstvallige hoop dat hun Lviv - na het EK Voetbal 2012 - opnieuw de poort naar het Oosten zal worden. In Lviv kijk ik in de spiegel. Zal ik verhalen over wat ik zie. Op deze blog, met filmpjes, in kranten, weekbladen en op de radio. Over de dramatische geschiedenis, het moeizame heden, maar ook over grote verwachtingen. Over de omgang met erfgoed, de nabije grens met Europa, het harde bestaan en... wat we eigenlijk met hen te maken hebben, met die Oekraïners. Of zij met ons. Hoe dan ook, met het oog op Lviv/Lemberg richt ik de blik op Europa.. op onszelf.

Twitter

Volgers