Welkom! Programmamaker, schrijver en documentair journalist Michiel Driebergen (32) werkt voor Radio 1 en landelijke dag- en weekbladen. Enkele maanden per jaar woont hij in Lemberg / Lviv / Lwów / Lvov (west-Oekraïne), als chroniqeur van de terugkeer van Midden-Europa. Afgelopen jaar verscheen het boek "De Joden van Lemberg". Werkt momenteel aan een boek over de toekomst van Lviv. Luister, huur me in voor een opdracht, of als stadsgids: mdriebergen AT hotmail.com 0038 098 316 3233 of @3bergen

woensdag 17 oktober 2012

de Lembergse meubelen

Het water staat op, om iets te koken te hebben. Op de transistorradio klinkt een sopraan, aan wie ik dankbaar mijn oor hecht. Alles is er. Een zinken wasbak, een houten aanrechtmeubel, een stokoud gasfornuis. Op de tafel ligt een briefje, in cyrillische hanenpoten “goeten morgen, essen jaja – eet eieren”. Een bevel. Buiten gromt een busje voorbij; zware lading, het geluid van banden over natgeregend asfalt. Verder is het stil in de Kavkazka. De wekker tikt, registreert de onbeduidende ochtend. Ik tel wie ik mis, sta stil bij wie er is. Via Tante’s wifi raast de wereld door, maar de Lembergse meubelen stellen me gerust.
Gepost door op
Labels: ,

3 opmerkingen:

  1. Egbert17 oktober 2012 om 14:18

    Ik lees je kleine stukjes met plezier, de laatste twee in het bijzonder.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Marion23 oktober 2012 om 21:12

    Vooral het typische Oekraiense bord, waarvan ik er zeker 36 kreeg op mijn bruiloft, stelt gerust. Standaard uitgerust met een gouden randje metaalverf vormt dit bord een betrouwbare bescherming tegen de vooruitgang vertegenwoordigd door de magnetron. Heel slim bedacht.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Michiel Driebergen23 oktober 2012 om 23:46

    @Egbert: leuk!

    @Marion: hahaha. vooruitgang is hier altijd extreem relatief.

    BeantwoordenVerwijderen

Abonneren op: Reacties posten (Atom)

Waarom Lviv?

Mijn foto
Lviv - Lvov - Lwów - Lemberg - Leopolis, Galicië, Ukraine
Lviv is het centrum van alles. Wie het aandurft in de spiegel van Lviv te kijken, zal misschien Europa kennen. De inwoners van Lviv zijn Europese burgers onder een Moskou-gezinde regering. Zij zijn katholiek en pausgezind, maar leven naar de oosterse riten. Hier wonen voormalige Sovjetburgers in de teloorgang van Weense architectuur. Hier zijn de bouwlieden van de rijkdom - Polen en Galicische joden - van de aardbodem weggevaagd. Maar de gebouwen staan er nog, op de grove kartelrand van het westerse Europa – in het grensland bij uitstek: Oekraïne. Het zijn Europeanen die hier wonen. In de angstvallige hoop dat hun Lviv - na het EK Voetbal 2012 - opnieuw de poort naar het Oosten zal worden. In Lviv kijk ik in de spiegel. Zal ik verhalen over wat ik zie. Op deze blog, met filmpjes, in kranten, weekbladen en op de radio. Over de dramatische geschiedenis, het moeizame heden, maar ook over grote verwachtingen. Over de omgang met erfgoed, de nabije grens met Europa, het harde bestaan en... wat we eigenlijk met hen te maken hebben, met die Oekraïners. Of zij met ons. Hoe dan ook, met het oog op Lviv/Lemberg richt ik de blik op Europa.. op onszelf.

Twitter

Volgers